biedny I
wzbudzający poczucie, godny współczucia
siedział biedny zając, Płaszcząc się pod kamieniem, uszy nadstawiając (II) Już nikt z was pomóc nie chce biednemu sierocie! (VII) Kiedy Zosia została dzieckiem w biednym stanie, Jacek ją Telimenie dał na wychowanie (VI) I po cóż by miał wiedzieć biedny, że ma ojca, Który się skrył przed światem jak łotr, jak zabojca? (X) Lecz ona biedna! tak ją rodzice pieścili, Słaba, lękliwa! był to robaczek motyli (X)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Uczucia ↔ Uczucia skierowane na innych ↔ Litość-okrucieństwo